Yeni Kurgu İle İlgili Bilgiler

-

 Tamam, bu kurgu yakın zamanda gelmeyecek. Hele ki istatistiklere bakılırsa!! Neyse bu başka yazının konusu, şu anda size başka bilgiler vereceğim.

1-Kurgunun Adı:

    Savaşta Açan Gelincik

2-Karakterler ve Kişilikleri Hakkında Bazı Bilgiler:

Ahsen Karaoğlu: Kara Astsubay Meslek Yüksekokulu mezunu. Kararlı. Küçük yaşlardan itibaren savunma sanatları eğitimi aldı. Kimya ve coğrafya notları tek kelimeyle kabus. Yemek yemeyi sever. Çaktırmasa da duygusal filmlerde hüngür hüngür ağlar. Cenk ile muhatap olmamaya çalışsa da aynı birlikte bulunduklarından bu pek de mümkün olmuyor. Bir erkek kardeşi var: Salih.


Cenk Yürekten: Kara Astsubay Meslek Yüksekokulu mezunu. Şakacı ve kimi zaman gıcık. Ama ciddi olduğu zaman korkutucu derecede resmi olabiliyor. İyi olduğu bir ders bulunmamakta, iyi not aldığı dersler her sınavda değişmişti. Spor yapmayı ve romantik komedi izlemeyi sever. 2 erkek 1 kız kardeşi var: Nadir, Efe ve Melek. Aynı birlikte bulunduğu arkadaşlarını sinir etmek bir numaralı hobisi. 


Kerem İlter: Cenk'in kankası. Kara Astsubay Meslek Yüksekokulu mezunu. Cenk neredeyse kendisi  orada olmuş bir şahsiyet. Onun çocukluk arkadaşı. Çay tiryakisi, çikolatalı ekmek yemeyi sever. Polisiye film hastası, Agatha Christie'nin daimi hayranı. Kedi insanı, bulduğu her kediyi evine almakla bilinir. 


Çocuklukları:

Ahsen Karaoğlu:



Cenk Yürekten:












Kerem İlter:












Lise Yılları:

Ahsen Karaoğlu:











Cenk Yürekten:












Kerem İlter:




Askeri Okul Yılları:

Ahsen Karaoğlu:











Cenk Yürekten:












Kerem İlter:



     

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Metal Kalp Bölüm 1: Kaçış

-
  BÖLÜM 1: KAÇIŞ Koştum...Tüm gücümle koştum... Yağmur hasar görmüş kolumdaki açık devrelerin cızırdamasına ve canımın yanmasına sebep oldu.... Arkamdan çığlıklar, bağıran erkek ve kadın sesleri, siren sesleri, ve silah sesleri geliyor...  . ..Peki neden tüm bu karmaşa?.. Ben Michelle. Michelle Howell . Bozuk bir kod yüzünden tüm şehri birbirine katan ve başına ödül konan bir cyborgum. Ne kadar şiirsel ve dokunaklı değil mi? Onların yaptığı kötülüklere karşı kör, sağır ve dilsiz kalamadığım; yerimden kalkıp bağırdığım, direndiğim için hakkımda infaz emri çıktı. Kodum tamamen silinecek ve boş bir kukla haline getirileceğim... ...Başıma ödül konuldu, çünkü haksızlığa sessiz kalamadım.... Zaten onlar için en büyük günah da bu değil midir? Ellerinde koca bir hükümeti kontrol etme güçleri var ve bir "kodu bozuk" ortaya çıkıp her şeyi mahvetmek istiyor... ---Aklı olan kimse buna izin vermezdi.--- Koştum, koştum, yanaklarımdan süzülen şeyler yağmur damlaları mı yoksa göz yaşlarım mı...
Devamı

Metal Kalp Bölüm 29: Sanırım Affetti...

-
Ona baktım. Gülümsüyordu. Bazen bir gülümseme çok şey anlatır bize. Mesela barışma vaktinin geldiğini anlatır. İlk "Seni seviyorum"un müjdecisidir bazıları. Veya kırılmış bir kalbi tamir etme çabasını anlatan bir şiirdir bazen gülüşler... İşte ben de onun gülümsediğini görünce küçükken yaptığım hatayı unuttum. Kabuslardan men edilme nedenimi unuttum.    "Gelmişsin. Affettin mi artık?" Güldü. Kaşlarını hafiften çattı. "Kuralları çiğnemenin bedeli 16 yıldı." "Kuralları çiğneyen 6 yaşında bir kız olsa da mı?" "Evet. Eğer sana o gün merhamet gösterseydim şu anda olduğun kişi olamazdın. Seni gerçek hayattan da kurtarmamı isterdin. Ama daha önce de söylediğim gibi, elimden sadece kabuslar geliyor..." "Şu an karşımdasın ama?" Gülümsedi ve omuz silkti. Kenardan gözlerinden ateş saçan Aleksey'e kaçamak bir bakış attı. "Aslında değilim. Nedense kabuslarını unuttuğunu hissettim, ben de sana hatırlatmaya geldim. Sana darılsam da,...
Devamı

Metal Kalp Bölüm 24: Kanlı Bir Anı

-
 Derin bir nefes alarak uyandım. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Binlerce hayal gerçeğinden bir anda gerçek dünyaya uyanmıştım. Doğruldum, saat gecenin üçüydü. Gördüklerimi anlatmak, birileriyle paylaşmak ve hatta güvenilir bir omuzda ağlamak istiyordum...  Tekrar uyumaya çalıştım ama elimden gelen sadece tavana bakmaktı. Bir süre tavanla bakıştıktan sonra uyuma çabalarımın faydasız olacağını anladım. Üstüme bir ceket alıp dışarı çıktım, biraz hava almam lazımdı. Sessiz ve karanlık sokakta sokak lambalarının eşiliğiyle yürümeye başladım. Ay son dördündü, ama yıldızlar görünmüyordu. Gerçekten, gökyüzünde tek bir yıldız dahi yoktu... Yıldızlara nişan alıyordu, vurduğu her yıldızla beraber gökyüzünde yağmurlar yağıyordu. Yürümeye devam ettim. Hafif bir yağmur yağmaya bağladı, yumuşakça saçlarımı okşadı. Soğuk gelmedi yağmur, daha çok ılık ve şefkatli bir anne eli gibiydi. Yerlerde su birikintileri oluşmaya başladı. Gökyüzüne baktığımda tek bir bulut dahi göremedim oysa, belki de yağ...
Devamı