🥳🎊Yeni Yıla Girerken Karakterlerimden Size Notlar 🎊🥳

-


 Selaaammm!! Karakterlerimin size yeni yıl mesajları var!!! Çok ısrar ettiler kıramadım ben de karakterlerimi 😉 Aralarında henüz tanımadıklarınız da olacak, gelecek kitaplarıma dair ufak bir ön gösterim yapmak istedim. İyi okumalarr.


Kırık Kont Lucifer: Şeytanlar hep yıkmak için gelmezler, uslu bir şeytan olarak Kömür Kuşumu kırmayıp herkese mükemmel bir yıl dilemek için geldim bugün buraya.Kalıpların ve etiketlerin sizi yargılamasına izin vermeyin, okudukça Cupe ve benim nasıl tek tek kalıpları yıktığımızı göreceksiniz.

Kömür Kuşu Cupe: Melekler de hep iyilik için gelmezler, gördüğünüz her melek sizin tarafında olabilir. Güvendiğiniz kişileri iyi seçin, sevdiklerinize ihanet etmeyin, kalp kırmamaya çalışın...Başka sözüm yok, affet beni Lucifer...

Michelle Howell: Zorbaların sizi doğru yoldan ayırmasına izin vermeyin. Asla zalimler karşısında susmayın, elinizdeki her şeyi ortaya koyun ve mücadeleden vazgeçmeyin...Seni affedemem abi, özür dilerim...

Joe Modiguez: Asla körü körüne takipçi olmayın, sorgulayın, sevmediklerinizden intikam almak uğruna gözünüzün kararmasına ve masumların acı çekmesine izin vermeyin... Ben de kendimi affedemem...

Cenk Yürekten: Dostlarınıza güvenin, Cenk Yürekten'den yürekten bir tavsiye. Bi de Ahsen'i kızdırmayın 😏

Ahsen Karaoğlu: Onurunuzu kimse için satmayın. Kızlar, sizi objeleştirmelerine izin vermeyin. Cinsiyetçilerin tuzaklarına kanmayın. Ve Cenk, sabrımı sınama.

Kerem İlter: İyilik yapın, sevin, sevilin, savaşın 😈

---------Ahsen Karaoğlu-------


--------Kerem İlter------


------Cenk Yürekten-------

--------Lucifer--------

---------Cupe------



----------Joe Modiguez--------

---------Michelle Howell-------


Okuduğunuz için teşekkürlerr, afiyet bal şeker olsunn :))


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Metal Kalp Bölüm 1: Kaçış

-
  BÖLÜM 1: KAÇIŞ Koştum...Tüm gücümle koştum... Yağmur hasar görmüş kolumdaki açık devrelerin cızırdamasına ve canımın yanmasına sebep oldu.... Arkamdan çığlıklar, bağıran erkek ve kadın sesleri, siren sesleri, ve silah sesleri geliyor...  . ..Peki neden tüm bu karmaşa?.. Ben Michelle. Michelle Howell . Bozuk bir kod yüzünden tüm şehri birbirine katan ve başına ödül konan bir cyborgum. Ne kadar şiirsel ve dokunaklı değil mi? Onların yaptığı kötülüklere karşı kör, sağır ve dilsiz kalamadığım; yerimden kalkıp bağırdığım, direndiğim için hakkımda infaz emri çıktı. Kodum tamamen silinecek ve boş bir kukla haline getirileceğim... ...Başıma ödül konuldu, çünkü haksızlığa sessiz kalamadım.... Zaten onlar için en büyük günah da bu değil midir? Ellerinde koca bir hükümeti kontrol etme güçleri var ve bir "kodu bozuk" ortaya çıkıp her şeyi mahvetmek istiyor... ---Aklı olan kimse buna izin vermezdi.--- Koştum, koştum, yanaklarımdan süzülen şeyler yağmur damlaları mı yoksa göz yaşlarım mı...
Devamı

Metal Kalp Bölüm 29: Sanırım Affetti...

-
Ona baktım. Gülümsüyordu. Bazen bir gülümseme çok şey anlatır bize. Mesela barışma vaktinin geldiğini anlatır. İlk "Seni seviyorum"un müjdecisidir bazıları. Veya kırılmış bir kalbi tamir etme çabasını anlatan bir şiirdir bazen gülüşler... İşte ben de onun gülümsediğini görünce küçükken yaptığım hatayı unuttum. Kabuslardan men edilme nedenimi unuttum.    "Gelmişsin. Affettin mi artık?" Güldü. Kaşlarını hafiften çattı. "Kuralları çiğnemenin bedeli 16 yıldı." "Kuralları çiğneyen 6 yaşında bir kız olsa da mı?" "Evet. Eğer sana o gün merhamet gösterseydim şu anda olduğun kişi olamazdın. Seni gerçek hayattan da kurtarmamı isterdin. Ama daha önce de söylediğim gibi, elimden sadece kabuslar geliyor..." "Şu an karşımdasın ama?" Gülümsedi ve omuz silkti. Kenardan gözlerinden ateş saçan Aleksey'e kaçamak bir bakış attı. "Aslında değilim. Nedense kabuslarını unuttuğunu hissettim, ben de sana hatırlatmaya geldim. Sana darılsam da,...
Devamı

Metal Kalp Bölüm 24: Kanlı Bir Anı

-
 Derin bir nefes alarak uyandım. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Binlerce hayal gerçeğinden bir anda gerçek dünyaya uyanmıştım. Doğruldum, saat gecenin üçüydü. Gördüklerimi anlatmak, birileriyle paylaşmak ve hatta güvenilir bir omuzda ağlamak istiyordum...  Tekrar uyumaya çalıştım ama elimden gelen sadece tavana bakmaktı. Bir süre tavanla bakıştıktan sonra uyuma çabalarımın faydasız olacağını anladım. Üstüme bir ceket alıp dışarı çıktım, biraz hava almam lazımdı. Sessiz ve karanlık sokakta sokak lambalarının eşiliğiyle yürümeye başladım. Ay son dördündü, ama yıldızlar görünmüyordu. Gerçekten, gökyüzünde tek bir yıldız dahi yoktu... Yıldızlara nişan alıyordu, vurduğu her yıldızla beraber gökyüzünde yağmurlar yağıyordu. Yürümeye devam ettim. Hafif bir yağmur yağmaya bağladı, yumuşakça saçlarımı okşadı. Soğuk gelmedi yağmur, daha çok ılık ve şefkatli bir anne eli gibiydi. Yerlerde su birikintileri oluşmaya başladı. Gökyüzüne baktığımda tek bir bulut dahi göremedim oysa, belki de yağ...
Devamı