Kırık Kont Bölüm 5: Questio

-

 BÖLÜM 5: QUESTIO

Ona hakaret etmiştim...Resmen kalbim o bakışın etkisinde erirken, o gözlere saatlerce bakmak isterken, kanatlarımı açıp onu şatoma götürmek isterken ona resmen hakaret etmiştim! Ve lanet olsun; o hayatımı karartan, bana duyulacak saygıyı elimden alan ve kişiliğimi kırık bir ayna gibi binlerce parçaya bölen o kırık boynuzum sakladığı asla kontrol edemediğim kişiliğim ortaya çıkıyordu.... Kırık Kontun pek çok güzel lanetinden sadece biri..... Ve kara kanatlı tanrıçamla geri kalan diyaloğumuz, onun gözlerinden ateş damla damla düşerken gerçekleşti;

"Ne dedin sen be?"
"Beni duydun kara kanatlı piç. Siyah kanatlı bir melek ha? Sıradaki nedir, halesi olan bir şeytan mı?"
"Sözlerine dikkat et cehennem lordu, nesin sen, tek boynuzlu at mı?"
"Vay vay vay, demek melekler de konuşabiliyorlarmış ha? Hepinizin konuşamayan bir grup haşerat olduğunu sanıyordum. Ve boynuzum konusuna gelecek olursak, kara kanatlı sahte bir melek olmaktansa tek boynuzlu olmayı tercih ederim."
"KAPA ÇENENİ GERİZEKALI!!!"

Güldüm....Resmen kendi kişiliklerim içinde kaybolmuştum; ve gözlerinden adeta ateş gibi öfke ve nefret dolu gözyaşları damlarken bir manyak gibi, bir narşist gibi güldüm...

"Ne oldu prenses, gidip babana beni mi şikayet edeceksin? Ağlayacak mısın küçük haşerat? Hmm?"
"KAPA ÇENENİ YOKSA OLANLARDAN BEN SORUMLU OLMAM TEK BOYNUZLU!!!"
"Haha, ne oldu küçük siyah ku-"

Anlık yüzüme parlak beyaz bir ışık çarptı, neredeyse binanın çatısından düşüyordum. Bağırdım:

"MANYAKKK MISIN KIZIM??!!"
"UYARDIM BEN SENİ!!"
"İKİ DALGA GEÇTİM DİYE BENİ BİNANIN ÇATISINDAN MI ATIYOSUN KÖMÜR KUŞU!!"
"HAKETTİN! ONURUMLA DALGA GEÇTİN SENİ "KIRIK" KONT!!!"

Ömrüm boyunca bana her gün, her saat, her saniye sözlenen bu sözler; onun tarafından söylenince kalbimi sıkan prangalar kadar dayanılmaz; celladın indirdiği infaz baltası kadar ölümcül;  Cehennem Şatosu kadar ağır ve katlanılamazdı....

"KAPA ÇENENİ KÖMÜR KUŞU!!"

Üstüne bir lav seli püskürttüm; ışık ve hava dalgası kullanarak kendini korumaya çalıştı, ama güçleri uzun saçlarının bir kısmının ve elbisesinin bir kısmının yanmasına engel olamadı.... O da karşılık olarak parlak bir ışık ile gözlerimi birkaç saniyeliğine kör etti....

Ve onun yüzünü bir daha göremeyeceğimi düşündüğüm o birkaç saniye hayatımın en çaresiz saniyeleriydi...

Geri kalan olanlar silik silik; hatırladığım tek şey birkaç dakikanın sonunda ikimizin de kollarının ve yüzünün kanadığı ve "meleğin gümüş kanının iblisin gümüş kanıyla karıştığını" gördüğüm...Gök gürledi, kan yağmaya başladı...

Pax'ın kutsamasını bozmuştuk, ırklarımızı tekrar lanetlemiştik, lanetlenmiştik....

İki lanetli tüm dünyayı lanetlemişti....

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Metal Kalp Bölüm 1: Kaçış

-
  BÖLÜM 1: KAÇIŞ Koştum...Tüm gücümle koştum... Yağmur hasar görmüş kolumdaki açık devrelerin cızırdamasına ve canımın yanmasına sebep oldu.... Arkamdan çığlıklar, bağıran erkek ve kadın sesleri, siren sesleri, ve silah sesleri geliyor...  . ..Peki neden tüm bu karmaşa?.. Ben Michelle. Michelle Howell . Bozuk bir kod yüzünden tüm şehri birbirine katan ve başına ödül konan bir cyborgum. Ne kadar şiirsel ve dokunaklı değil mi? Onların yaptığı kötülüklere karşı kör, sağır ve dilsiz kalamadığım; yerimden kalkıp bağırdığım, direndiğim için hakkımda infaz emri çıktı. Kodum tamamen silinecek ve boş bir kukla haline getirileceğim... ...Başıma ödül konuldu, çünkü haksızlığa sessiz kalamadım.... Zaten onlar için en büyük günah da bu değil midir? Ellerinde koca bir hükümeti kontrol etme güçleri var ve bir "kodu bozuk" ortaya çıkıp her şeyi mahvetmek istiyor... ---Aklı olan kimse buna izin vermezdi.--- Koştum, koştum, yanaklarımdan süzülen şeyler yağmur damlaları mı yoksa göz yaşlarım mı...
Devamı

Metal Kalp Bölüm 29: Sanırım Affetti...

-
Ona baktım. Gülümsüyordu. Bazen bir gülümseme çok şey anlatır bize. Mesela barışma vaktinin geldiğini anlatır. İlk "Seni seviyorum"un müjdecisidir bazıları. Veya kırılmış bir kalbi tamir etme çabasını anlatan bir şiirdir bazen gülüşler... İşte ben de onun gülümsediğini görünce küçükken yaptığım hatayı unuttum. Kabuslardan men edilme nedenimi unuttum.    "Gelmişsin. Affettin mi artık?" Güldü. Kaşlarını hafiften çattı. "Kuralları çiğnemenin bedeli 16 yıldı." "Kuralları çiğneyen 6 yaşında bir kız olsa da mı?" "Evet. Eğer sana o gün merhamet gösterseydim şu anda olduğun kişi olamazdın. Seni gerçek hayattan da kurtarmamı isterdin. Ama daha önce de söylediğim gibi, elimden sadece kabuslar geliyor..." "Şu an karşımdasın ama?" Gülümsedi ve omuz silkti. Kenardan gözlerinden ateş saçan Aleksey'e kaçamak bir bakış attı. "Aslında değilim. Nedense kabuslarını unuttuğunu hissettim, ben de sana hatırlatmaya geldim. Sana darılsam da,...
Devamı

Metal Kalp Bölüm 24: Kanlı Bir Anı

-
 Derin bir nefes alarak uyandım. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Binlerce hayal gerçeğinden bir anda gerçek dünyaya uyanmıştım. Doğruldum, saat gecenin üçüydü. Gördüklerimi anlatmak, birileriyle paylaşmak ve hatta güvenilir bir omuzda ağlamak istiyordum...  Tekrar uyumaya çalıştım ama elimden gelen sadece tavana bakmaktı. Bir süre tavanla bakıştıktan sonra uyuma çabalarımın faydasız olacağını anladım. Üstüme bir ceket alıp dışarı çıktım, biraz hava almam lazımdı. Sessiz ve karanlık sokakta sokak lambalarının eşiliğiyle yürümeye başladım. Ay son dördündü, ama yıldızlar görünmüyordu. Gerçekten, gökyüzünde tek bir yıldız dahi yoktu... Yıldızlara nişan alıyordu, vurduğu her yıldızla beraber gökyüzünde yağmurlar yağıyordu. Yürümeye devam ettim. Hafif bir yağmur yağmaya bağladı, yumuşakça saçlarımı okşadı. Soğuk gelmedi yağmur, daha çok ılık ve şefkatli bir anne eli gibiydi. Yerlerde su birikintileri oluşmaya başladı. Gökyüzüne baktığımda tek bir bulut dahi göremedim oysa, belki de yağ...
Devamı